Ojciec Stanisław Michalski grał na kornecie w orkiestrze wojskowej w randze starszego sierżanta a następnie awansował na tamburmajora.  Matka Maria Michalska z d. Nowicka prowadziła dom oraz zajmowała się wychowaniem dzieci. Mieczysław miał jeszcze dwie siostry – Halinę i Irenę oraz brata Henryka. W 1930 roku cała rodzina przeprowadziła się do Chełmna nad Wisłą. Mieczysław zdolności muzyczne odziedziczy po ojcu, który wymarzył sobie, aby syn został skrzypkiem. I tak w wieku 7 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach. Jednocześnie uczęszczał  do 7-mio klasowej Publicznej Szkoły Powszechnej. Po jej ukończeniu w 1937 roku  z woli ojca wstąpił  do I Państwowego Liceum i Gimnazjum im. Króla Kazimierza Jagiellończyka w Chełmnie o profilu matematyczno-przyrodniczym. W tym samym roku rozpoczął naukę w Bydgoskim Konserwatorium Muzycznym w klasie skrzypiec. Dodatkowymi przedmiotami był akordeon, teoria i zespół smyczkowy. Wybuch II wojny przerwał naukę i tym samym wszystkie marzenia (chciał bowiem skończyć szkołę podchorążych i tak jak ojciec prowadzić orkiestrę dętą).

W maju 1940 roku wywieziony na przymusowe roboty do Kanina w powiecie lęborskim, gdzie pracował przez rok,     a następnie przeniesiono go do Redkowic. Po wyzwoleniu  osiedlił się na miejscu na gospodarstwie swojego bauera.   W czerwcu 1945 roku powierzono mu funkcję sołtysa, którą przyjął na krótko gdyż za namową kolegów przeniósł się do Lęborka. Tam rozpoczął pracę na PKP w charakterze pracownika biurowego. Kiedy we wrześniu 1945 roku powstała orkiestra dęta kolejarzy, Michalski także został jej członkiem i grał w niej na kornecie.

W 1951 roku podjął pracę w powstałej Państwowej Szkole Muzycznej w charakterze nauczyciela klasy skrzypiec. Ponadto prowadził zajęcia takie jak: nauka zasad muzyki i kształcenia słuchu. Nie posiadając odpowiedniego przygotowania do prowadzenia klasy skrzypiec, rozpoczął naukę w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej

w Gdańsku-Wrzeszczu w klasie skrzypiec prof. Anity Romanowskiej. Na podstawie dyplomu, który otrzymał w 1956 roku został uznany za przygotowanego do zawodowej pracy muzycznej. Dodatkowo w 1955 roku zdał egzamin przed komisją egzaminacyjną na nauczyciela szkół muzycznych I i II stopnia.

Kiedy na podstawie Zarządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 19 sierpnia 1954 zostaje zamknięta Państwowa Szkoła Muzyczna i przemianowana na Państwowe Ognisko Artystyczne, z dniem 1 marca 1955 obejmuje stanowisko dyrektora. Funkcję te sprawował nieprzerwanie do 1982 roku kiedy przeszedł na wcześniejszą emeryturę a jego miejsce na okres jednego roku zajęła A. Wekezer. W 1983 roku Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego          w Słupsku ponownie powołał Michalskiego na stanowisko dyrektora. Z dniem 1 września 1985 Mieczysław Michalski ostatecznie przechodzi na emeryturę zaś funkcję dyrektora objął W. Siedlik.

Oprócz działalności administracyjno-dydaktycznej wiele wysiłku włożył w oddziaływanie na miejscowe środowisko.

W dużej mierze dzięki jego osobistemu wkładowi pracy, zapałowi i talentom organizacyjnym życie muzyczne Lęborka rozwijało się wówczas bardzo intensywnie. Przez pięć lat działała tutaj jedna z nielicznych wówczas w kraju – w tej wielkości ośrodkach jak Lębork - amatorska orkiestra symfoniczna, której był jednym z organizatorów.

Poza pracą w PSM i POA aktywnie udzielał się w różnych okresach czasu w amatorskim ruchu artystycznym. Był m.in. współorganizatorem i kapelmistrzem orkiestr dętych PKP, PDK i OSP oraz kierownikiem zespołu wokalnego PDK. Był również instruktorem muzycznym zespołów amatorskich  w okolicznych PGR-ach oraz PSS„Społem”. Był kierownikiem artystycznym Zespołu Estradowego Związku Zawodowego Pracowników Instytucji Kultury przy POA.

Opracował muzycznie m.in. imprezę Od ucha do ucha oraz sztukę Mariana Józefowicza Kwiat paproci. Od 1960 roku poświęcił się bez reszty dla Zespołu Pieśni i Tańca Młodość. Dzięki niespożytej energii i pracowitości, a także ze względu na posiadane zdolności artystyczne i organizatorskie Michalskiego zespół cieszył się ogromną popularnością i odnosił liczne sukcesy.

Pomimo nawału pracy znalazł również czas na komponowanie. Jest autorem m.in. takich utworów jak: Lęborska piosenka czy Hejnał Lęborka. Ponadto opracował wszystkie programy artystyczne zespołu Młodość m.in.: Flaga na maszt, Bukiet przyjaźni, Żołnierska piosenka, Tobie lęborska ziemio.

Zmarł po długiej chorobie 14 maja 1988.

Działalność artystyczna